ماهی رامیزی بولیویایی
ماهی رامیزی ، از زیباترین و آرام ترین ماهی هایی می باشد که در گروه سیچلایدها قرار دارد. رامیزی بولیویایی با نام علمی: Mikrogeophagus altispinosus انتخاب خوبی برای آکواریوم‌هایی است که در آنها گیاهان زینتی کاشته شده است و دارای گونه‌های مختلفی از ماهی‌ها هستند، زیرا نگهداری از این ماهی بسیار آسان است. این گونه سیکلید صلح‌طلب، آرام و خوش‌اخلاق و مقاوم است و به‌خوبی در هر آکواریوم استانداردی زندگی می‌کند.
شاید فکر کنید که این ماهی‌ها کمی پرخاشگر و تهاجمی هستند، ولی آنها ماهی‌های دیگر را بیشتر می‌ترسانند و واقعا نمی‌خواهند به آنها حمله کنند یا صدمه بزنند. می‌توانید این ماهی را به‌صورت تکی نگهداری کنید، ولی نگهداری آنها در گروهی شامل ۶ تا ۸ ماهی دیگر از همین گونه برای آنها مناسب‌تر و بهتر است.
ماهی های رامیزی
در مجموع ماهی های رامیزی، در گروه ماهی های خجالتی قرار دارند و احتمال اینکه در گوشه ای از آکواریوم مخفی شوند، بسیار زیاد است. از این رو برای جلوگیری از این موضوع بهتر است در کنار ماهی رامیزی از ماهی های نئون و کاردینال نیز نگهداری شود. علاوه بر این وجود گیاهان طبیعی در داخل آکواریم ها می توان از سکون ماهی های رامیزی جلوگیری کرد.
ماهی رامیزی، یک نوع ماهی زینتی و از گروه سیچلایدها است که زیستگاه اصلی و بومی آن آفریقای جنوبی، کلمبیا و ونزوئلا می باشد. ماهی رامیزی، به دلیل ماهیت آرام و شکل ظاهری بسیار زیبایی که دارد، از محبوبیت بسیار زیادی برخوردار شده است. این گونه های آبزی، می توانند حداکثر به اندازه ۷ سانتی متر رشد کنند و نوع ماده آن از نوع نر آن کوچکتر می باشد. ماهی های رامیزی برای زنده بودن باید در آبی با درجه حرارت بین ۲۵ تا ۳۰ درجه سانتیگراد و با PH 5 نگهداری شوند.
عدد مربوط به PH آب مورد نیاز برای نگهداری از ماهی های رامیزی، نشان دهنده این است که آب مورد نیاز برای نگهداری این ماهی ها باید تا حدی از خاصیت اسیدی برخوردار باشد. همانطور که گفته شد، این ماهی ها، ماهی های بسیار آرامی هستند که به همین دلیل توصیه می شود آب آکواریوم های ماهی های رامیزی کاملا آرام و به دور از تلاطم باشد.
اندازه این ماهی
اندازه این ماهی بین ۲ تا ۵٫۴ اینچ متغیر است و طول عمرش نیز حداکثر ۶ سال است. این ماهی همه‌چیزخوار است و از انواع غذاهای زنده و یخ‌زده مانند کرم خونی، دافنی، کرم لجن (توبیفکس) و غذاهای آماده ماهی تغذیه می‌کند.
ماهی های رامیزی آب آرام و ملایم را به آب های دارای تلاطم ترجیح می دهند و برای نگهداری بهتر و عمر بیشتر این ماهی ها، بهتر است که آب آنها به خوبی فیلتر شده باشد. محیطی که ماهی رامیزی در آن نگهداری می شود، بهتر است که دارای درب و نور کم باشد و در داخل آن صخره ها و کوزه هایی وجود داشته باشد که این ماهی ها بتوانند در آن مخفی شوند.
اگر چه خصلت این ماهی به گونه ای می باشد که از بودن در فضاهای متراکم لذت می برند، اما بهتر است محیطی برای شنا نیز برای آنها فراهم شود. نگهداری این ماهی ها در کنار ماهی های تهاجمی به هیچ وجه توصیه نمی شود و بهتر است که در کنار ماهی های آرام و صلح جو نگهداری شود.
ماهی های رامیزی، هم به صورت انفرادی و هم به صورت جفتی قابل نگهداری هستند و اگر فضای کافی برای نگهداری از آنها وجود داشته باشد، بهتر است که تعداد ماهی های رامیزی نر بیش از یک عدد باشد.
چگونگی تشخیص ماهی های رامیزی نر و ماده
اگر در تشخیص ماهی های رامیزی نر و ماده مشکل دارید، با ما همراه باشید تا به شما تفاوت ماهی های رامیزی نر و ماده و نحوه تشخیص آنها را توضیح دهیم.
ویژگی ماهی رامیزی نر:
· برخورداری از رنگ های ساده
· رنگ شکم شبیه به رنگ بدن و متمایل به سفید می باشد.
· فعالیت کم
· برخورداری از لوله مخرجی تیز و بسیار کوچک
· برخورداری از باله های شکمی و پشتی
· دارای شاخک های بلند
ویژگی ماهی رامیزی ماده:
· برخورداری از رنگ های تیره و بسیار زیبا
· دارای شکم قرمز رنگ
· باله های کوتاه تر از ماهی های نر
· فعال تر بودن از ماهی های رامیزی نر
· لوله های تخمی بزرگ تر از ماهی های نر
