پیپ ماهی نواری و شرایط زندگی آن ها

ماهی‌پیپ نواری، که در ایران به نام سوزن ماهی نواری نیز شناخته می‌شود، جزو خانواده‌ی سیگناتیدها می‌باشد. این نوع ماهی، به نام علمی Sungnathidae شناخته می‌شود و در مناطق آب‌های آزاد استوایی، از جمله اقیانوس هند، دریای سرخ، آب‌های استرالیا، فیجی، پولینزی، اندونزی، فیلیپین، آفریقای جنوبی، جزایر ماریانای شمالی و… از زندگی می‌پردازد.

این ماهی دارای بدنی کشیده و حلقه حلقه دار می‌باشد و طول آن به حدود 20 سانتیمتر می‌رسد. این ماهی با طراحی خاص بدنی و الگوهای حلقه‌های جذاب، یک نمای زیبا و جذاب دارد. به دلیل خصوصیات منحصر به فرد خود، پیپ‌ماهی نواری جزو انواع ماهیان جذاب و جالب برای مشاهده در آب‌های استوایی محسوب می‌شود.

بر خلاف بسیاری از پیپ‌ماهی‌ها که در شنا بسیار خوب عمل نمی‌کنند و به دلیل تکامل نکردن در زمینه مخفی شدن، قادر به فرار از دشمنان نمی‌شوند، پیپ‌ماهی‌های دارای شناگران، به عنوان شناگران ماهیان، بسیار ماهر هستند. این ماهیان توانایی شنا در آب را به خوبی پیشه کرده‌اند، و این توان به واسطه زائده‌ی زیبایی است که در انتهای بدن آن‌ها واقع شده است.

لازم به ذکر است که برخی از گونه‌های پیپ‌ماهی در آکواریوم آب‌های شیرین زندگی می‌کنند، اطلاعات جالبی هستند که ممکن است در زمان خرید ماهیان خانگی به آنها توجه کنید. در این صورت، مفید است که اطلاعات کاملی درباره نوع و نام علمی پیپ‌ماهی مورد نظرتان داشته باشید. اما باید توجه داشت که نگهداری از پیپ‌ماهی‌ها به افراد مبتدی توصیه نمی‌شود.

این توصیه ممکن است به دلیل نحوه غذا دادن به این ماهیان باشد که نسبت به سایر گونه‌ها کمی پیچیده‌تر است و نیازمند تجربه، وقت، و حوصله می‌باشد. با این وجود، در جوانب دیگر نگهداری از پیپ‌ماهی‌ها به میزان قابل توجهی ساده‌تر از ماهیان دیگر است و مشکلات کمتری دارد.

این ماهی به طور معمول زیر مرجان‌ها، سنگ‌ها و در نزدیکی کف آب شنا می‌کند. این ماهی با اسبک‌ها شباهت زیادی دارد، از نظر دم و شکل بدنی به‌طوری‌که امکان ورود به سوراخ‌های ریز برای جستجوی غذا یا فرار از دشمنان را آسان می‌سازد. برای نگه‌داری این ماهی، یک اکواریوم با شرایط ایده‌آل آب و متصل به رفیجیوم ضروری است. هرچه اندازه اکواریوم بزرگتر باشد، بهتر است، اما کمتر از 200 لیتر به هیچ وجه توصیه به نگه‌داری این گونه نمی‌شود.

این ماهی ممکن است توسط خرچنگ‌ها و میگوهای بزرگ آسیب ببیند. همچنین، ریف‌هایی که دارای شاخک‌های بلند و رشته‌ای هستند، و یا شقایق‌های مهاجم و یا ریف‌های بزرگ مانند برین‌ها، ممکن است به صید و شکار این ماهی اقدام کنند.

برای نگه‌داری این ماهی، توصیه می‌شود که آن را در کنار ماهیان آرام‌تری مانند ماندرین، اسبک‌ها، گابی‌ها و… نگه‌داری کنید. همچنین، ممکن است این ماهیان به صورت گروهی نیز نگه‌داری شوند. اما مهم است توجه داشت که ماهیان پرخاشگرو، مهاجم یا سریع، چندان همخوانی با این گونه برای نگه‌داری ندارند.

نگه‌داری این ماهی به دلیل سختی در غذا دهی به آن چالش برانگیز است. می‌توان از نوزادان میگوی آب شور و همچنین جلبک‌های ماکرو و copepod جهت تغذیه آن استفاده کرد. بعد از مدتی، ممکن است این ماهی از غذاهای یخ‌زده نیز تغذیه کند.

برای نگهداری از پیپ‌ماهی‌ها، نیاز به یک آکواریوم با حداقل ظرفیت 50 گالن یا معادل 200 لیتری دارید. این ماهی‌های خیره‌کننده به آبی با دمای محیطی در بازه 22 تا 25.5 درجه سانتیگراد نیاز دارند. همچنین، میزان pH آب آکواریوم برای حفظ شرایط مناسب نگهداری این ماهیان باید در محدوده 8.1 تا 8.4 باشد.

علاوه بر این، مقدار نیتریت و آمونیاک در آب باید به صفر برسد. هر گونه مقدار حتی کمتر از آمونیاک و نیتریت، می‌تواند به شرایط زندگی پیپ‌ماهی‌ها آسیب برساند و خطرناک باشد. بنابراین، نظارت دقیق بر میزان این ترکیبات آبی ضروری است تا به بهترین شکل ممکن برای این ماهیان محیط زیست فراهم شود.

تغییر دمای آب برای پیپ‌ماهی‌ها ممکن است باعث شوک شدید و خطرناک شود. جریان آب در سطح آکواریوم باید در محدوده‌ای کم تا متوسط قرار گیرد. تعویض معمولی آب ضروری است و همچنین لازم است تا سیستم فیلتر آکواریوم شما بسیار کارآمد باشد.

اهمیت دارد که بیان کنیم پیپ‌ماهی‌ها برای سازگاری با دمای محیطی آکواریوم و تطبیق پذیری صحیح، نیاز به حداقل 2 ساعت زمان دارند. به همین دلیل، توصیه می‌شود آن‌ها را برخلاف ماهیان دیگر که معمولاً بعد از 20 دقیقه انتقال از درون کیسه به آب آکواریوم صورت می‌گیرد، به شکلی محتاطانه‌تر و با دقت بیشتری وارد آب آکواریوم کنید.

پیپ‌ماهی‌ها به عنوان موجودات آرام و مهربان شناخته می‌شوند. برای ایجاد محیطی آرام و صلح‌آمیز برای این ماهیان، بهترین همسایگان آنها، ماهیانی هستند که شنا به صورت آرام دارند و خطرناکی نیش یا زهر ندارند. گونه‌هایی مانند گابی‌ها، اسب دریایی و سایر پیپ‌ماهی‌ها به عنوان همسایه‌های مناسب برای پیپ‌ماهی‌ها شناخته می‌شوند. این انتخاب هوشمندانه از همسایگان به این ماهیان این امکان را می‌دهد که در محیطی آرام و خوشایند به بهترین شکل ممکن زندگی کنند.

پیپ‌ماهی‌ها از سیستم گوارش منحصر به فرد خود برای مصرف غذا استفاده می‌کنند؛ غذا را به وسیله دهان خود به درون می‌مکنند. این ماهیان اغلب به عنوان گوشت‌خوارها شناخته می‌شوند و از منابع مختلفی مانند میگوهای میسی، کاپ‌پود و حتی خرچنگ‌های بسیار کوچک برای تغذیه خود استفاده می‌کنند. در حالت آب‌شیرین نیز برخی از گونه‌های پیپ‌ماهی از حشرات و کرم‌ها به عنوان جزء اصلی رژیم غذایی‌شان بهره می‌برند. همچنین، پیپ‌ماهی‌های بزرگ از ماهیان کوچک نیز برای تغذیه‌شان بهره می‌برند.

بعضی از گونه‌های خاص این ماهیان، مانند پیپ‌ماهی راه راه آبی و پیپ‌ماهی جینز، با استفاده از استراتژی‌های خاص مثل اخت شدن از ماهیان آزاد تغذیه می‌کنند. اگر این نوع پیپ‌ماهی‌ها را نگهداری می‌کنید، اطمینان حاصل کنید که آکواریوم شما دارای نور کافی است؛ زیرا این ماهیان اغلب از بینایی خود برای شکار کردن از طریق دید بهره می‌برند.

پیپ‌ماهی‌ها از لحاظ رفتار زاد و ولد و به حدی از نظر ظاهر به اسب‌های دریایی شباهت دارند. جنس نر این ماهی‌های زیبا مانند اسب‌های دریایی، دارای یک کشیده زیباست و به طور مشابه به آنها، نرهای پیپ‌ماهی نیز باردار می‌شوند. اگرچه وقوع زاد و ولد در آکواریوم‌های شخصی کمتر معمول است، اما این اتفاق به هیچ وجه محال نیست. با یک کمی تجربه، شما می‌توانید شاهد زندگی جذاب بچه‌های پیپ‌ماهی شوید و این تجربه جالب می‌تواند به غنی‌تر شدن آکواریوم شما کمک کند.